Drawieński Park Narodowy
Drawieński Park Narodowy - leży w środkowo-zachodniej Polsce na pograniczu województw zachodniopomorskiego, lubuskiego i wielkopolskiego. Park jest częścią kompleksu leśnego Puszczy Drawskiej, która znajduje się na Pojezierzu Myśliborsko-Wałeckim. Obejmuje on obszar od wypływu Drawy z jez. Dubie (Adamowo) na północy i ciągnie się do Starego Osieczna na południu.
Park utworzony został w roku 1990 na obszarze 8691 ha. Aktualna jego powierzchnia wynosi 11342 ha, z czego lasy zajmują 9507 ha, a ochroną ścisłą objęte jest 368 ha. Ekosystemy wodne, które należą do jednych z cenniejszych w parku, zajmują 937 ha.
Geologia, geomorfologia i gleby:
Krajobraz parku został ukształtowany przez lodowiec i jego wody roztopowe w czasie zlodowacenia bałtyckiego. Pozornie płaski i monotonny krajobraz należy jednak do najciekawszych przyrodniczo obszarów Pojezierza Południowo-pomorskiego.
Atrakcją parku są rzeki Drawa i Płociczna, których głęboko wcięte koryta, tworzą malowniczo meandrujące zakola. Wysokość stromych nadrzecznych zboczy dochodzi do 35 m.
Rzeźba parku jest zróżnicowana. Przeważają jednak tereny równinne pokryte utworami typu sandrowego. Utwory moreny czołowej występują wzdłuż Drawy. Najwyższe wzniesienie znajduje się w rejonie jeziora Martew (105,5 m n.p.m.) w północnej części parku. W części południowej teren obniża się do 70 m n.p.m. Gleby parku są raczej ubogie, na równinach przeważają piaski luźne i słabogliniaste, w dolinach rzek występują piaski rzeczne terasów akumulacyjnych oraz miejscami torfy i mady. W zlewni Drawy występują głównie gleby brunatne.
Wody:
Jednym z głównych motywów utworzenia parku była potrzeba ochrony szczególnie cennych odcinków rzek Drawy i Płocicznej wraz z otaczającymi je lasami. Drawa (40 km w parku) na całej długości tworzy efektowne wąwozy i przełomy.Posiada szybki nurt, wartkością i kształtem koryta upodabnia się do rzek górskich. Jest to jeden z najpiękniejszych szlaków kajakowych w Polsce. Drugie, wschodnie ramię parku wytycza, charakterem zbliżona do Drawy, rzeka Płociczna. Fragmenty obu rzek objęte są ochroną ścisłą.
Ważnym elementem w pejzażu parku jest ciąg jezior rynnowych, położonych we wschodniej części parku, w zlewni rzeki Płocicznej. Charakteryzują się one znaczną głębokością, wydłużonym kształtem i stromymi zboczami. Jeziora te są bardzo zróżnicowane pod względem trofii i wielkości. Największym jest jezioro Ostrowiec (370 ha). Urokliwe są także niewielkie, śródleśne oczka podlegające ścisłej ochronie zwane "Głodnymi jeziorkami".
Wody parku utrzymują się w pierwszej lub drugiej klasie czystości. Drawa obfituje w masowo porastający kamienie glon z grupy krasnorostów Hildebrandtia rivularis, co świadczy o wysokiej klasie czystości wód tej rzeki.
Roślinność:
Na terenie parku występuje około 1000 gatunków roślin naczyniowych, z których 50 podlega ochronie gatunkowej. Do gatunków szczególnie cennych należą: storczyki, żurawina drobnolistkowa, rosiczki, turzyca bagienna, widłaki, wawrzynek wilczełyko, lilia złotogłów, osobliwością jest borealna krzewinka chamedafne północna oraz wiele innych. W parku stwierdzono także ponad 200 gatunków mchów i 210 gatunków grzybów oraz występuje ok. 140 zbiorowisk roślinnych, w tym 18 leśnych i zaroślowych.
Najbardziej charakterystycznym zespołem jest buczyna pomorska. Szczególną opieką otaczane są wyjątkowo piękne dęby i buki liczące ponad trzysta, a niekiedy i czterysta lat. Najstarsze z nich znajdują się w obszarach ochrony ścisłej "Radęcin" i "Dębina". W dominujących w parku ekosystemach leśnych panują siedliska borowe, a gatunkiem głównym jest sosna. Drzewostany powyżej 81 lat zajmują ok. 40% powierzchni leśnej parku. Ważnym elementem parku są liczne torfowiska głównie pojeziernego pochodzenia, które są siedliskami wielu zbiorowisk szuwarowych i bagiennych.
Zwierzęta:
Świat zwierząt parku jest bardzo bogaty. Jedną z najliczniejszych grup są ptaki, których w parku zanotowano 154 gatunki. Najcenniejszymi wśród nich są bielik, rybołów, orlik krzykliwy, puchacz, gągoł, tracz nurogęś, bocian czarny i wiele innych. Na terenie parku występuje 7 gatunków gadów. Osobliwością jest żółw błotny, którego liczebność maleje. Zinwentaryzowano 13 gatunków płazów. W wyniku reintrodukcji w roku 1978 powrócił na te tereny bóbr. Miejscami spotykana jest wydra. Ogółem żyje tu ponad 40 gatunków ssaków, w tym licznie jelenie, sarny i dziki.
Dobre warunki tlenowe i czystość akwenów pozwalają utrzymać się ginącym gatunkom ryb. W Drawie i Płocicznej tarło odbywa troć wędrowna, na stałe zadomowił się pstrąg potokowy i lipień. W jeziorze Ostrowiec bytuje cenna, bardzo rzadka troć jeziorowa. Ogółem w wodach parku występuje ok. 30 gatunków ryb, w tym takie jak: sieja, sielawa, brzana, certa i restytuowany łosoś.
Kultura materialna i turystyka:
Obszar parku w przeszłości był terenem mało sprzyjającym osadnictwu. W zasadzie zawsze były to tereny leśne w różny sposób zagospodarowane. Silniejsza eksploatacja lasów miała miejsce w XVII-XVIII wieku, kiedy masowo wypalano węgiel drzewny i potaż. Przez obszar parku i jego skrajem prowadzą cztery atrakcyjne szlaki turystyczne tranzytowe, piesze i kajakowe. Na terenie parku i w jego pobliżu są miejsca biwakowania i pola namiotowe, stanice wodne, oraz kwatery prywatne, a w dalszej odległości hotele. Park pomimo dobrego przygotowania do turystyki jest rzadko odwiedzany przez turystów.